Πρόκειται για τον συχνότερο τύπο διαβήτη, ο οποίος μάλιστα έχει χαρακτηρισθεί τα τελευταία χρόνια ως παγκόσμια επιδημία. Η εκρηκτική του αύξηση σχετίζεται με την αντίστοιχη αύξηση της παχυσαρκίας. Υπολογίζεται ότι στις αρχές της τρίτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, σε ολόκληρο τον κόσμο, περίπου μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι πάσχουν από διαβήτη τύπου 2. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι λίγο περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα έχουν τη νόσο. Ο τύπου 2 διαβήτης εμφανίζεται συνήθως μετά τα 40 έτη, τα τελευταία όμως χρόνια παρατηρείται σε όλο και μικρότερες ηλικίες, ακόμη και σπάνια -ευτυχώς – στα παιδιά.
Στο διαβήτη τύπου 2 υπάρχει διαταραχή στη δράση της ινσουλίνης. Συγκεκριμένα, τα κύτταρα «ανθίστανται» στην εντολή της ινσουλίνης για την είσοδο του σακχάρου μέσα τους, οπότε προκαλείται μια κατάσταση που ονομάζεται αντίσταση στην ινσουλίνη. Έτσι, στην αρχή της νόσου τουλάχιστον, ο οργανισμός αναγκάζεται να παράγει περισσότερη ινσουλίνη. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου παρατηρείται προοδευτική μείωση της ικανότητας του οργανισμού να ανταποκρίνεται, με αποτέλεσμα την εμφάνιση του διαβήτη. Εκτός από την παχυσαρκία και την καθιστική ζωή, καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2 διαδραματίζει η κληρονομική προδιάθεση του ατόμου.
Ο διαβήτης τύπου 2 εμφανίζεται ύπουλα, με αργή αλλά σταθερή αύξηση του σακχάρου στο αίμα, που δεν προκαλεί συμπτώματα και συχνά ανακαλύπτεται σε τυχαία εξέταση αίματος. Η καλή ρύθμιση του σακχάρου αλλά και όλων των άλλων παραγόντων που αυξάνουν τον κίνδυνο για καρδιοαγγειακά επεισόδια (όπως η υπέρταση, η αυξημένη χοληστερόλη και το κάπνισμα) αποτελεί τη βασική προτεραιότητα για τη σωστή αντιμετώπιση του νοσήματος. Η υγιεινή διατροφή (που στοχεύει και στην απώλεια βάρους που κατά κανόνα είναι αυξημένο) και η άσκηση αποτελούν τη βάση της θεραπείας. Η ορθολογικά εφαρμοζόμενη φαρμακευτική αγωγή, κυρίως με τους παράγοντες της νεότερης γενεάς, έχει αποδειχθεί ότι προστατεύει από τις επιπλοκές της νόσου και έχει συμβάλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ατόμων με διαβήτη τύπου 2.
